Msze Św. i nabożeństwa
W niedziele i święta:
godz. 07.00, 09.00, 11.00.
W dni powszednie:
godz. 18:00 (17:00 jesień, zima)
W okresie WIELKIEGO POSTU
Msze święte są o godz. 08.00, 10.00, 15.00
W święta zniesione:
godz. 08:00, 18:00 (17:00 jesień, zima)
W ciągu tygodnia codziennie o godzinie 16.00 jest Wystawienie Najświętszego Sakramentu i możliwość adoracji Pana Jezusa w ciszy oraz okazja Spowiedzi Świętej.
Nabożeństwa:
- NABOŻEŃSTWO DO ŚWIĘTEGO JÓZEFA
- w każdy poniedziałek 20 minut przed Mszą świętą
- NABOŻEŃSTWO DO MATKI BOŻEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ
w każdą środę pół godziny przed Mszą świętą. - NABOŻEŃSTWO DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA
w każdy piątek godzinę przed Mszą świętą. - NABOŻEŃSTWO DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA
w każdy piątek godzinę przed Mszą świętą. - NABOŻEŃSTWO W INTENCJI POWOŁAŃ DO SŁUŻBY BOŻEJ W KOŚCIELE POWSZECHNYM I PARAFII
w każdy Pierwszy Czwartek Miesiąca. - NABOŻEŃSTWO DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
w każdy Pierwszy Piątek Miesiąca. - NABOŻEŃSTWO DO NIEPOKALANEGO SERCA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
w każdą Pierwszą Sobotę Miesiąca. - NABOŻEŃSTWO FATIMSKIEW KAŻDY 13 DZIEŃ MIESIĄCA
od maja pazdziernika godz 17:00 Msza Święta, różaniec fatimski, procesja - RÓŻANIEC
w październiku, pół godziny przed Mszą świętą. - DROGA KRZYŻOWA DLA DZIECI
w Wielkim Poście – w każdy czwartek - pół godziny przed Mszą świętą. - DROGA KRZYŻOWA DLA DOROSŁYCH
w Wielkim Poście – w każdy piątek – pół godziny przed Mszą świętą. - GORZKIE ŻALE
w Wielkim Poście – w niedzielę o godzinie 15.00. - NABOŻEŃSTWO MAJOWE
w maju – pół godziny przed Mszą świętą. - NABOŻEŃSTWO DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
w czerwcu – po Mszy świętej. - NABOŻEŃSTWO DO NAJDROŻSZEJ KRWI PANA JEZUSA
w lipcu – po Mszy świętej.
Obowiązek uczestnictwa we Mszy Świętej
W niedzielę oraz inne dni świąteczne nakazane, wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy św. oraz powstrzymywać się od wykonywania tych prac i zajęć, które:
-
utrudniają oddawanie Bogu czci,
-
utrudniają przeżywanie radości właściwej dniowi świątecznemu,
-
utrudniają korzystanie z należytego odpoczynku duchowego i fizycznego (kan. 1247 KPK).
Nakazowi uczestniczenia we Mszy św. czyni zadość ten, kto bierze w niej udział, gdziekolwiek jest odprawiana w obrządku katolickim (nie tylko rzymskim), bądź w sam dzień świąteczny, bądź też wieczorem dnia poprzedzającego (kan. 1248 KPK).
Jeśli z braku kapłana lub z innej poważnej przyczyny nie można uczestniczyć w Eucharystii, zaleca się bardzo, ażeby wierni brali udział w liturgii Słowa, gdy jest ona odprawiana w kościele parafialnym lub innym świętym miejscu według przepisów wydanych przez biskupa diecezjalnego, albo poświęcali odpowiedni czas na modlitwę indywidualną w rodzinie lub grupach rodzin (tamże, §2).
Nowa lista świąt nakazanych:
-
Świętej Bożej Rodzicielki Maryi – Nowy Rok (1 I)
-
Objawienie Pańskie (6 I)
-
Wniebowstąpienie Pańskie – w VII Niedzielę Wielkanocy (nie czwartek!)
-
Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – Boże Ciało (czwartek po Uroczystości Trójcy Przenajświętszej)
-
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny – Matki Boskiej Zielnej (15 VIII)
-
Wszystkich Świętych (1 XI)
-
Boże Narodzenie (25 XII)
Spowiedź Św.
Przez cały tydzień:
od 17:00 - w okresie letnim
od 16:00 - w okresie zimowym
W I piątek miesiąca:
od 16:30 - w okresie letnim
od 15:30 - w okresie zimowym
Chrzest Św.
Małżeństwo
Pogrzeb
KREMACJA
Dlaczego Kościół preferuje pochowanie ciała zmarłego, a nie kremację zwłok?
W tradycji chrześcijańskiej od początku zawsze z szacunkiem odnoszono się do ciała zmarłej osoby. Tradycja ta ma swoje uzasadnienie, oparte na przekazach biblijnych. Przejawia się to m.in. w modlitewnym czuwaniu przy zmarłym, ale także w ceremonii pogrzebowej, celebrowanej przy trumnie z ciałem zmarłego. Okadza się je i kropi wodą święconą przed złożeniem w grobie. Z szacunkiem odnosimy się do cmentarzy, grobów, a zwłaszcza grobów świętych i błogosławionych, czcimy relikwie, prosząc za wstawiennictwem świętych o pomoc u Boga. W związku z rozwojem cywilizacji pojawił się także zwyczaj spopielania ciał zmarłych. Kościół sprzeciwiał się tej praktyce, gdy była ona formą sprzeciwu wobec chrześcijańskiej wiary w zmartwychwstanie ciał. Dziś taka praktyka podejmowana jest przede wszystkim nie ze względów kontestowania wiary w zmartwychwstanie ciał, ale ze względów praktycznych. Dlatego obecne przepisy dyscyplinarne zezwalają na kremację zwłok „jeśli nie podważa się wiary w zmartwychwstanie ciała” (KKK 2301, KPK kan. 1176 § 3). Niemniej Kościół nadal zaleca i popiera zwyczaj grzebania ciał zmarłych. Wynika to z faktu wcielenia Syna Bożego, na którym to zasadza się godność osoby ludzkiej, a tym samym i ciała ludzkiego. Syn Boży stał się człowiekiem, przyjmując ludzkie ciało, przechodząc wszystkie etapy życia ludzkiego od poczęcia aż do śmierci. Po śmierci jego ciało zostało złożone w grobie i w tym ciele zmartwychwstał. Dlatego też Katechizm Kościoła Katolickiego naucza: „Ciała zmarłych powinny być traktowane z szacunkiem i miłością wypływającą z wiary i nadziei zmartwychwstania. Grzebanie zmarłych jest uczynkiem miłosierdzia względem ciała; jest uczczeniem dzieci Bożych, będących świątynią Ducha Świętego” (KKK 2300). Dlatego Kościół preferuje tradycyjny pochówek ciała ludzkiego w trumnie, gdyż pełniej wyraża on wiarę w zmartwychwstanie i lepiej oddaje cześć ciału zmarłego. Daje temu także wyraz w liturgii, gdzie to właśnie ciału, a nie prochom, oddaje się cześć. Celem bowiem obrzędów pogrzebowych jest uczczenie zmarłego, prośba o Bożą pomoc dla niego oraz pocieszenie żywych nadzieją (kan. 1176 KPK). Również we „Wprowadzeniu teologicznym i pastoralnym do obrzędów pogrzebu” Kościół zaleca oddawanie czci ciałom zmarłych, „które były świątynią Ducha Świętego”. Dokument ten zaleca, by między „śmiercią i pochowaniem zmarłego wyznawać wiarę w życie wieczne i modlić się za zmarłych”. Zaleca także, by „po śmierci podjąć czuwanie modlitewne przy zmarłym wraz z krewnymi i przyjaciółmi, odprawienie liturgii słowa, która daje pociechę płynącą z nadziei, na Ofiarę Eucharystyczną i na ostatnie pożegnanie zmarłego, wreszcie przeniesienie ciała do grobu” (I, 3).
Por. ŹRÓDŁO 43, 25 października 2015 r., s. 15.
